کتاب کوچه:ورودی کاربران: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۰۳ (نمایش مبدأ) Hossein (بحث | مشارکت‌ها) → تفاوت قدیمی‌تر		نسخهٔ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۰۹ (نمایش مبدأ) Hossein (بحث | مشارکت‌ها) تفاوت جدیدتر ←
سطر ۳۶۵:		سطر ۳۶۵:
	*[[چند آب شسته‌تر بودن]]		*[[چند آب شسته‌تر بودن]]
		+
		+	*[[خشت بر آب  (یا به دریا) زدن]]
		+
		+	*[[خوردن و یک آب هم بالایش (چیزی را ــ)]]

---

نسخهٔ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۰۹

• اَ
• اِ‌
• اِاِ
• اِاِ نه، كِكِه
• ابابیل

• آ (مانند آغ)

• آ (مانند آق)

• آخدا! تو کریمی، اونم کریمه...

• آسید عباس هم با من کومک کرد

• خروس آتقی رفته به هیزم...

• آشیخ شمس‌الدین شمس آبادی، تو شمس آباد...

• برای بستن(جلو) دهن آمیرزا...

• آمیز والده

• آچس

• آشیخ روباه

• آکون

• آگوز

• آملا

• آمیز قلمدون

• آب

• روزهای جمعه، هر آبی که روی زمین جاری است به بهشت می‌رود.

• اگر ظرف آب را وسط سفره بگذارند شمر به آب می‌رسد.

• آب نطلبیده مراد است.

• اگر کسی به گربه آب بپاشد دستش زگیل در می‌آورد.

• آب (و آتش) روشنایی خانه است.

• نو کردن ماه به آب...

• آب اومد.ـ کدوم آب؟

• آب می‌آید در این خانه شر و شر

• آبی میون سنگ...

• اون چیه که هر چی راه میره خسته نمیشه؟

• یکی رفت یکی موند...

• آب آب را پیدا می‌کند، ‌آدم آدم را

• آب آب را می‌جوید، کور عصا را

• آب آب را می‌جوید، گودال هر دو را

• آب آمد و تیمم باطل شد

• آب به آب بخورد زور برمی‌دارد

• آب به آبادانی می‌رود

• آب به پستی می‌رود

• آب خرد، ماهی خرد

• آب، خودش چاله را پیدا می‌کند

• آب در کوزه و ما تشنه‌لبان می‌گردیم...

• آب دریا از دهن سگ نجس نمی‌شود

• آب دریا به دهن ماهی دریا خوش است

• آب را با آتش چه آشنایی (یا نسبت)؟

• آب را بر سر زنی، سر نشکند...

• آب، راه خودش را باز می‌کند

• آب رفته به جوی برنمی‌گردد

• آب ریخته به کوزه جمع نمی‌شود

• آب شیرین و مشک گندیده؟

• آب صدای (شرشر) خودش را نمی‌شنود

• آب که جاری شد خودش چاله را پیدا می‌کند

• آب که سر بالا برود، قورباغه ابوعطا می‌خواند

• آب که یک‌جا بماند بو می‌گیرد

• آب که یک‌جا ماند می‌گندد

• آب گرمابه، پارگین را شاید

• آب گودال را می‌جوید، کور عصا را

• آب گیرش نمی‌آید، وگرنه شناگر ماهری است

• آب، می‌داند (یاخود داند) که آبادی کجاست

• آبم است و گابم است، نوبت آسیابم است

• آب نمی‌بیند وگرنه شناگر ماهری است

• آب، هر چه عمیق‌تر است آرام‌تر است

• آبه اگر قوت داشت، قورباغه‌ش نهنگ می‌شد

• آبی که در گودال (یا یک‌جا) بماند بو می‌گیرد (یا می‌گندد)

• آبی که میره به رودخونه؛ چه خودی خوره، چه بیگونه

• آبی که میره به رودخونه؛ خودی خوره به ز بیگونه

• آدمی که خیس است از آب (یا باران) نمی‌ترسد

• از بی‌آبی مردن بهتر، تا از قورباغه اجازه گرفتن

• اگر آب نمی‌آورد، کوزه هم نمی‌شکند

• اگر ما برویم پشکل‌چینی، خره به آب پشکل می‌اندازد

• امان از دوغ لیلی...

• اول عمق آب را بپرس، بعد توش شنا کن

• ای خدا، آقا آب بخواهد

• ای دوست، گل سرشته را آبی بس

• بزرگی، یک دمش آب است، یک دمش آتش

• تا ریشه در آب است امید ثمری هست

• تنبل به آب نرفت، وقتی که رفت خمره برد

• تیمم باطل است آنجا که آب است

• جایی که آب هست تیمم روا نیست

• چوب، هر چه (یا هر قدر هم) سنگین باشد، آب فرو(یش) نمی‌برد

• چه سرکه‌یی باشد که از آب ترش‌تر نباشد

• حوضی که آب ندارد قورباغه می‌خواهد چه کار؟

• خر را که ببرند عروسی، نه برای خوشی‌ست، برای آب و هیزم‌کشی‌ست

• خر را می‌برند عروسی که آب و هیزم بارش کنند

• خوش آن (یا خوشا) چاهی که آب ازخود برآرد

• دو دفعه آب، جای یک دفعه نان را نمی‌گیرد

• روغن زیر آب نمی‌ماند

• ز آب خرد، ماهی خرد خیزد

• سبو همیشه سالم از آب در نمی‌آید

• سرخاب را آب رنگ می‌دهد، وسمه را خواب

• سرکه جایی ترش است که آب نباشد

• سفره‌ی بی‌نان جل است، کوزه‌ی بی‌آب گل است

• شناگر خوبی است (یا شناگری خوب بلد است)، آب گیرش نمی‌آید

• شیر پر بی‌آب هم تعریفی ندارد

• فکر نان کن که خربزه آب است

• قوت آب از سرچشمه است

• کور عصا را می‌جوید، آب گودال را

• کور کور را می‌جوید، آب گودال را

• کوزه‌ی آب، تو راه چشمه می‌شکند

• کوزه به راه آب می‌شکند

• کوزه‌ی نو، آب خنک

• کوزه‌ی نو، دو روز آب را خنک نگه می‌دارد

• گشنه خواب نان می‌بیند، تشنه خواب آب

• ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است

• مرغابی سرش را می‌کند زیر آب، خیال می‌کند کسی نمی‌بیندش

• مشک خالی و پرهیزِ آب؟

• ناله‌ی آب از ناهمواری زمین است

• نان این‌جا، آب این‌جا، کجا روم به زِ این‌جا؟

• نه آب بیار، نه کوزه بشکن

• وسمه را آب، گلاب را خواب

• هر بادی آب سرد نمی‌کند

• هر سرکه‌یی از آب ترش‌تر است

• هر کجا دیدیم، آب از جو به دریا می‌رود

• هر کسی آب دل خودش را می‌خورد

• هر کسی کار خودش، بار خودش،‌ آبش به انبار خودش

• هر که خواب است، روزیش در آب است

• همیشه آب نمی‌رود به جوی آقا رفیع، یک روز هم می‌رود به جوی آقا شفیع

• یک چشمه آب درون، به ز صد چشمه آب بیرون است

• آب بدود، نان بدود، (فلان) به دنبالش

• آب، روشنایی است

• آب پارسال و نان پیرارسال

• آب جدا، دان (یا دانه) جدا

• آب دستت است نخور (یا زمین بگذار) و...

• آب سوار و نان سوار و (فلانی) پیاده (یا به دنبالش)

• آبت نبود، نانت نبود،... چه بود

• از آب شب مانده پرهیزش می‌دهند، باز هم ناخوش است

• الهی نانت بار آهو بشود، آبت کوه به کوه بگردد

• انگار یک تشت آب سرد ریختند سرم

• ای آب روون، شووَرَم به‌اِم باشه مهربون

• با آب طلا باید نوشت (یا بنویسند)

• تا (وقتی که) این آب می‌رود...

• ساعت آب گرم

• صحّت آب گرم

• عاشقم، پول ندارم، کوزه‌تو بده آب بیارم

• مثل آب

• مثل آب جفت

• مثل آبی که روی آتش بریزند...

• مثل ماهی از آب بیرون آمده...

• مهمان منی به آب، آن هم لب جوب

• مهمان منی به آب خوردن، لب جوب

• نه آب و نه آبادانی، نه گلبانگ مسلمانی

• آسیاب را به آب‌رو گرداندن

• از آب درآمدن

• بدهکار را که رو بدهی، بستانکار از آب درمی‌آید

• عروس تعریفی گوزو از آب درمی‌آید

• از آب درآمده

• از آب درآوردن

• جل (یا گلیم) خود را از آب درآوردن

• از آب، رنگ گرفتن

• از آب، کره گرفتن

• از آب گذشتن

• صد گوز و نود ریش، که از آب گذشتیم

• عاقل به کنار جوی تا پل می‌جست، دیوانه‌ی پابرهنه از آب گذشت

• از آب گذشته

• از آب گرفتن

• از آب گرفته

• از آب و آتش درآمدن

• از آب و گل درآمدن

• بالارفتن (یا کشیدن) و یک آب هم رویش

• بر آب بودن

• برخلاف جریان آب شنا کردن

• به آب افتادن

• پته به (یا روی) آب افتادن

• به آب چسیدن

• به آب دادن

• به آب دادن پنجه‌ی مریم

• بند را به آب دادن

• پته را به آب دادن

• دسته‌گل به آب دادن

• سر (و) گوشی به آب دادن

• به آب رسیدن

• به آب رفتن

• پته به آب رفتن

• به آب زدن

• تا به آب نزنی شناگر نمی‌شوی

• بی‌گدار به آب زدن

• شکم به آب‌زن

• به آب گوزیدن

• به آب نرسیده موزه کندن (یا کشیدن)

• به آب و آتش زدن (خود را ــ)

• به هیچ آبی نخیسیدن

• پل آن‌ورِ آب (یا جو) بودن

• تو شیشه‌یی کردن که یک مثقال آب نگیرد (کسی را ــ)

• چشم آب نداشتن

• چند آب شسته‌تر بودن

• خشت بر آب (یا به دریا) زدن

• خوردن و یک آب هم بالایش (چیزی را ــ)